Reisverslag met de auto door Colombia januari 2024
Wij reisden afgelopen weken met 4 mannen 2000 km met de auto midden door Colombia. Een prachtig avontuur. Lees hier ons reisverhaal.
Zelf rijden in Colombia wordt streng afgeraden. Wij zijn eigenzinnig. We huurden een grote SUV, zodat we niet zomaar van de weg geveegd konden worden. We startten na 12 uur vliegen met KLM op 2 km hoogte in Bogota, de ‘koele’ hoofdstad. Zo cool is de hoofdstad niet trouwens:
Hoofdstad Bogota
Het oude centrum van Bogota is veilig met op elke hoek van de straat een zwaar bewapende agent. Om bij ons Hotel de la Opera in Bogota centrum te komen moet je door een paar spannende straten, daar leer je nieuwe beroepen kennen bij het stoplicht: Een man komt met een korte, dikke stok op onze voorruit af, ik kijk zo relaxed als ik kan en vervolgens loopt de tandloze man om onze auto heen en slaat met de stok op elke band. Daarna wil hij geld hebben voor deze bandencontrole. Hilarisch. Andere doen een complete dans bij het stoplicht, dat kunnen we meer waarderen.
Het oude centrum van Bogota is leuk om een paar uur te vertoeven, maar ook niet superbijzonder. De huidige president Gustavo Petro was van 2012 tot 2015 burgermeester van deze stad gelegen in een bergkom. De beste man kreeg veel credits door drugs, armoede en wegen in de stad goed aan te pakken. Zo’n beste man, was het niet trouwens. Hij was in het verleden lid van guerrillagroep M19. Maar goed, linkse terreurgroepen, ontvoeringen en drugs horen bij Colombia als klompen, molens en tulpen bij Nederland.
Oja sinds maart 2023 is de Ruiz vulkaan ook onrustig, dit kan tot een uitbarsting leiden die half het land plat legt. Voor vertrek vragen veel mensen mij: Colombia, is dat niet gevaarlijk? Zo noncholant mogelijk antwoord ik, nee hoor, nee. Mijn zoon vraagt nog vlak voor vertrek: ,,Wat moet je daar doen dan?” Een goede vraag wel. Op avontuur zeg ik, thuis ga je het niet uitvinden. Het kent mijn oneliners inmiddels wel en haalt zijn wenkbrauwen op en loopt weg.
Bergrit
Op aanraden van meerdere mensen rijden we de volgende dag meteen door. We rijden 450km door de bergen ‘omhoog’ naar Medellin. Reizen vanaf Bogota naar de cocaplantages van Putumayo in het zuiden van het land durven we niet aan. Ook de Salsastad Cali laten we letterlijk links liggen gezien de onrust in Ecuador. De autorit naar Medellin is onderdeel van de reis. Wat een prachtige rit van 10 uur met slingerweggetjes, levendige dorpjes, jungle-achtig groen en bijzondere plekken. Zo rijden we langs een dorpje waar veel nijlpaarden zitten. Langs de weg zie je allemaal Nijlpaardborden, het symbool van deze regio. Deze beesten uit Afrika horen hier niet en zorgen voor veel overlast. Inmiddels worden ze zelfs gesteriliseerd voor 1300 euro per dier. De Nijlpaarden, en vele andere dieren, waren een idee van drugsbaron Pablo Escobar, die hier een range had. Inmiddels een plaag dus. Wat trouwens erg opvalt zijn de vele wielrenners op de weg. Het is volkssport nummer 1 van de Colombianen. Ze fietsen gewoon naast de snelweg, want hier is het asfalt relatief goed. Zij doen afdalingen van 70 km per uur, terwijl jij links inhaalt. Niemand die raar opkijkt.
6 dagen Medellin
Ons gehuurde Airbnb huis vinden nabij Medellin valt niet mee. We belanden bij een verkeerd huis met vergelijkbaar adres. Maar met behulp van een vriendelijke familie (inmiddels bemoeien 7 mensen van de familie zich er mee en ben ik volledig kwijt wie mijn telefoon heeft overgenomen om te bellen met onze Airbnb host) lukt het alsnog. Jammer dat we zelf slechts un poco Spaans spreken. Echter spreken ze hier zo snel Spaans dat het uberhaupt niet te volgen is. We vertellen de familie dat we uit Hollanda komen, het blijft even stil. We horen ze denken, WTF moeten die 4 gasten hier? We moeten 30 minuten doorrijden is de conclusie. We vinden het! Het huis is groot, vrij luxe en biedt een mooi uitzicht over de bergen. Gekgenoeg hebben we buren met plastic ramen, het contract tussen arm en rijk is groot. Veilig is het wel.
Wat bleek nou, de automatische vertaling van Airbnb maakte de routebeschrijving onmogelijk. Navigeer op ‘Gelukkige Honden’ om makkelijk bij het adres te komen zegt Airbnb. Dat hadden we genegeerd en gewoon het adres ingetoest. Dat gelukkige honden ‘perros felices’ betekent in het Spaans zullen we nooit weer vergeten. En dat AI vertalingen nog niet zijn waar ze moeten zijn blijkt maar weer eens.
Oeps
De volgende dag willen we minder lang in de auto zitten en besluiten een 'simpele dag' in te plannen. We willen met de kabellift over de sloppenwijken van de stad. De main-highlight van de stad. We navigeren op Cablecar Comuna 13. Echter stuurt google maps ons naar het eindpunt, dwars door de ghetto's van deze wijk! We worden regelmatig vreemd aangekeken en de straatjes worden nauwer en nauwer en stijler en stijler. Google maps kent ook niet alle eenrichtingswegen even goed. Een oplettende local attendeert ons op spookrijken en meteen te draaien. Google slumbs roept een van ons vanuit achterin. We rijden 1 keer zo stijl omhoog dat ik als chauffeur alleen nog maar blauwe lucht zie. Dit voelt niet fijn. De straatjes met vuil en ontmantelde auto's nemen toe. Dit is geen goed plan!!! Het wordt tijd dat we rechtsomkeert gaan. Het startpunt van de ‘skilift’ vinden lukt ons niet. We besluiten om dan maar te navigeren op het oude centrum EL poblado. We zijn inmiddels bijna 3 uur verder… Even bijkomen bij de Starbucks (ja ben je in het land van koffie, ga je naar de Starbucks…) en de Waffles & pancakes (een logische keuze want de keuken van Colombia is niet heel bijzonder :-).
We polsen de serveerster hoe en waar we met de kabelbaan het beste omhoog kunnen. Ze adviseert de metro vanaf El poblado naar station Avecedo en dan met de kabelbaan omhoog. We besluiten dat het mooi geweest is voor vandaag en de oude stad maar eens gaan bekijken. Het is niet heel bijzonder, wel een leuk centraal parkje, veel winkeltjes, bedelaars en gek genoeg: heel veel rooftop bars. Er lijkt een soort strijd gaande van wie heeft de hoogste en/of mooiste uitzicht. We besluiten bij 1 naar binnen te gaan voor een prachtig uitzicht over de stad. Ze zijn nog dicht. Maar opeens kunnen ze al open, want al het personeel is toch al aanwezig… Oke… Zo gaat dat hier.
Fietsen met gids door Medellin
De volgende dag hebben we via Baja Bikes onze fietstour met gids door de stad gepland. Marianna en David zijn onze fietsgidsen. Beide Colombiaans en goed Engels sprekend. We beginnen met het beklimmen van een heuvel. Oef, dat zijn we niet gewend, maar het is goed te doen. De fietstour is super. Je ziet veel (ca 20 km) door meerdere wijken van de stad en komt veel te weten over de historie. Van Botero plaza (met de grote beelden) tot het politieke centrum.
We vragen haar of zij de Pablo Escobar tours goed of fout vindt. Ze geeft aan dat het fout is. De gidsen vertellen halve waarheden. Pablo heeft daarnaast zo'n 30000 mensen laten vermoorden zegt ze (volgens google zijn het 8000). Je kreeg 2000 pesos (1 euro) als je een agent vermoorde. Bizar natuurlijk. Ja, hij liet 'gratis' huizen bouwen voor mensen, maar vanaf dat moment hoor je wel bij zijn ‘gang’. Anyway, die tour gaan we dus niet doen. De gids is onder de indruk van onze autorit door de sloppenwijken. Ze vertelt ook dat sinds de kabellift de regio wel verbeterd is en dat de drugshandel zich meer richt op de wijk naast het oude internationale vliegveld die midden in de stad ligt. Weet je waarom juist daar zegt ze? Vanaf de kleine vliegtuigjes die daar nu landen is het snel bevoorraden. Kan allemaal hier. Overigens vertelt ze dat de drugsdealwijk mega veilig is. Niemand wil daar onrust hebben, alleen handel. Als ondernemer begrijpt je het principe (-: maar wij slaan deze wijk lekker over. Tijdens de tour passeren we ook het La alpujarra plein, hier staat een indrukkende beeld van 2 gezichten die naar elkaar kijken van Gaviria en Echeverri, beide vermoord door de Farc.
‘Skilift poging 2’
Het is inmiddels vrijdag. We gaan een nieuwe poging doen om de Cablecar te bezoeken. We parkeren de auto dit keer keurig in de nette, oude wijk. We pakken de bovengrondse metro en zijn 20 minuutjes later bij de kabellift. Het openbaar vervoer is allemaal goed geregeld. De kabellift gaat 900 meter omhoog! Het uitzicht over de stad en levendige wijken is fenominaal. We stappen halverwege uit bij station Santo Domingo. Je bent daar wel een beetje op je hoede. Wat foto's maken van graffiti en door met de kabellift naar Arvi park. De kabelbaan gaat daarvoor nog eens 4 km door, dwars door de bergen en bossen naar het eindstation. Opeens beland je midden in dichte bossen. Wouw, wat een contrast met de drukke stad Medellin met 3.5 miljoen mensen. Medellin is bezig het eco-imago van Colombia te krijgen en dit is een geslaagd project. We kopen voor 12,50 euro een entreekaartje voor een wandeling door het bos van 4 km. Voor Colombiaanse begrippen een megaprijs. Door Yarinde ben ik ook een halve plantennerd tegenwoordig en dat maakt de korte hike de moeite waard.
Uitgaan
Medellin is de uitgaansstad van Colombia. Het aantal terrasjes, bars enzovoorts in het centrum is mega. We doen een drankje bij Mad Radio. Jammer is dat je om de 5 minuten cocaïne wordt aangeboden. Ze spreken het wel mooi uit met de nadruk op de i: Coca-ina! Gezellig en save is het wel. Het rijden in de nacht is dat iets minder. Terugreis na het stappen belanden we in een soort straatrace op de tweebaansringweg waar wij ook over rijden. Goed verlicht is de straat wel, echter in een bocht ingehaald worden door een glijdende Mercedes met gierende banden voelt niet heel veilig. Maar oke. Op een andere avond worden 2 van ons nog aangehouden door de politie (een man en een vrouw). Vriendelijke mensen, nix aan de hand. Het Nederlandse rijbewijs zegt ze niet heel veel. Ze willen vooral de auto doorzoeken en fouilleren ons. Eén van ons moet echter heel nodig plassen. Doe maar even daar bij die bosjes zegt de agent. Kan gewoon hier.
Zaterdag
We gaan de ‘pukkelrots’ El Peñol beklimmen, op zo'n 1,5 uur rijden van Medellin. Een enorme ‘touristmountain’, maar het uitzicht is de moeite waard. Het naastgelegen dorpje Guatape is kleurrijk en een typisch toeristenstadje. Ik zet vandaag mijn ‘touristmodus’ aan en roep eens een keer niet dat ik toch echt reiziger ben en no way op vakantie ben. ‘S avonds bezoeken we een shoppingmall om een officieel voetbalshirtje van Club Nacional te scoren, natuurlijk was de kindermaat die we zochten uitverkocht. Nacional is bekend van de vliegramp van de tegenstander Chapecoense in de championsleugeaufinale van Zuid Amerika. Een groot drama. Wonder boven wonder overleefden een handjevol spelers de ramp wel. Nacional gunde daarna de titel aan het Brazilaanse Chapecoense. Een voetbalwedstrijd bezoeken in de hoogste liga lukt ons helaas niet, voor 8euro per kaartje was het zeker een leuk uitje geweest wat wij begrepen van andere backpackers.
13 uur rijden naar Cartagena, door rood gebied
Moeten we dit nu wel doen of niet. Vaak ben je te bang. Op andere plekken ging het reizen toch ook goed. Minbuza heeft een ronde stip op de kaart gezet, precies in het midden van de route naar Cartegena, de badplaats in het Noorden. Omrijden kan, dat kost 3,5 uur extra. De autorit van 13 uur vinden we al lang genoeg. We vragen onze airbnb host, ze komt met een waslijst aan tips:
stop niet voor éénleningen
hou je ramen dicht
stop alleen op drukke plekken en bij voorkeur alleen bij de plekken die ik je doorstuur
We krijgen een volledige pdf van onze Airbnb host! Ze vindt het zo gaaf dat wij haar land willen leren kennen. We vertrekken om 04 uur en rijden in het donker door Medellin. We willen geen verkeerde afslag nemen, want je belandt snel in mindere wijken, weten wij inmiddels. Het rijdt mooi door. De weg is goed en voelt save. Het wordt langzaam licht. Ter hoogte van Panama (daar ligt de Derrian Gap en stopt simpelweg de weg die Noord en Zuid Amerika verbindt!) begint de rode stip. En de kwaliteit van de weg daalt ook opeens. Daarna wordt het opeens heel mistig. Dit voelt niet heel fijn. Ik rij en probeer aan te haken met een witte Toyota Landcruiser die voor mij rijdt. Die rijdt pittig. Door de dicht mist moet ik vaart minderen. Zijn we nu niet een ideale prooi voor een beroving of ontvoering? De jongens achterin Googlen wat en maken het nog spannender door een verhaal te delen van een Nederlands stel die bij een tankstation was beroofd en ontvoerd. De vrouw is na een week vrijgelaten en de man dan vraag ik? Onbekend hoor ik van achteruit de auto. Een van ons kent iemand bij de speciale politie en krijgt via Whatsapp door: rij niet al te dicht achter een ander, zo kan je geen kant op. Verder is het advies, altijd gaan voor een ontsnapping. Ik vraag mij af of we met 4 grote jongens een interessant ‘target’ zijn. We zien na een half uurtje de lucht iets opklaren. Dat geeft een goed gevoel. De rode stip wordt een beetje een opsessie. Minbuza meldt op de website: ,,in een rood gebied kunnen wij u bij problemen niet helpen. We zijn nog niet gestopt en inmiddels 6 uur verder. Ik zie vlak na de rode stip een groot tankstation die niet op de PDF staat, maar durf het aan hier even te plassen in groepjes van 2. We wisselen van chauffeur en hebben nog een paar uur te gaan. Het groene landschap om ons heen en de levendige dorpjes vol verkoopwaar vervelen nooit.’’
Cartagena
De aankomst in Cartagena is chaotisch. Hier zijn driebaanswegen zonder belijning. We hebben een accommodatie midden in het centrum geboekt. We krijgen net van de host door dat in het oude centrum geen parkeerplekken zijn. Lekker dan. Na zo’n lange reis wil je maar 1 ding: een plons in het zwembad of een lekkere douche. Gelukkig ontdekken we een kleine stadsparking. Wel moeten we onze autosleutels inleveren, zo smal is het. Het komt betrouwbaar over en we nemen de gok.
We zijn een beetje bange poeperds en volgen ‘s avonds de restauranttips van een local van ‘wonenincolombia.nl’. In Cartegana zijn in 2019 twee Nederlanders overleden door voedsel, hoewel sommige media en de locale politie spreken over een overdosis. Het oude centrum is zoals dat in reisgidsen heet een ware openluchtmuseum. Buiten de 11 km stadspoorten kom je in de levendige wijken waar de locals wonen en werken. Hier zie je veel armoede, wordt je elke 2 minuten wel iets aangeboden, van een spontaan mini-optreden van rappende 3 jongens met een ghettoblaster tot mensen die de hele dag rondrijden met een winkelwagentje vol flesjes drinken. Of ‘cocaina’ natuurlijk, het zogenaamde gezelligheidspoeder van Zuid Amerika. Wij waarderen de rappende jongens het meest en 1 van ons geeft heel enthousiast 50.000 pesos, wat goed is voor ruim 10 euro. In Cartagena volgen we de ‘Gratis stadstour’ van gids Chris dat elke avond om 16uur begint. Eerder lunchten we bij restaurant La Taperia, we konden echter alleen contant betalen en hadden te weinig geld. Omdat de tour bijna begon vroegen we of we later op de avond mochten terugkeren om de rest te betalen zodat we de tour niet misten. Dat was geen enkel probleem, kan hier gewoon in een stad van 1.5miljoen mensen! Tijdens de tour leer je veel over deze ‘vechters’ stad kennen.
Tayrona National Park
Op 4 uur rijden (8 uur heen en terug) ligt Tayrona Nationaal Park, een soort jungle aan zee. We besluiten de rit te maken. Het is erg touristisch, maar een oke daguitje waar je apen ziet, mooi kan zwemmen in zee en door een junglepad loopt. Af en toe stap je over een mierensnelweg of moet je een beetje klauteren. Op tijd starten is wijs. Tayrona National Park is steeds 2 weken open en dan weer 2 weken dicht zodat de dieren en inheemse bevolking ook rust krijgt. Terugreis rijden we bij toeval nog langs het enorme beeld van Shakira, volksheldin nummer 1 hier. Later die dag eten we bij restaurant Celele, hier krijg je allemaal eetbare planten uit de jungle, zoals yucca bladeren en kleurrijke amazonebloemen. Een aanrader. Het was weer een lang dagje met vroeg opstaan. De bekende Cartagena discobus slaan we over.
Daarna is alweer de laatste dag in Cartagena. We genieten nog 1 keer van het ontbijt, maar krijgen niet alles op. Terwijl we klaar voor vertrek zijn zien we buiten een zwerver ons ontbijt verder opeten. Mooi dat onze host het niet weggooit en deelt met deze mensen. De zwervende man brengt het leeggegeten bord netjes terug.
We droppen onze auto bij het vliegveld en laten Colombia achter ons. Wat een prachtig, gevarieerd, groot land is dit. We zouden nog wel 2-3 weken kunnen rondtrekken hier. We horen vlak voor vertrek ook nog iets over een 4 daagse voettocht naar ‘the real Macchu Picchu’, klinkt ook heel tof.
Thuisgekomen lees ik het boek van Tanja Nijmeijer, oud Farc-lid, ik ben erg onder de indruk van haar hele verhaal, #aanrader. Je leert ook haar kant van het verhaal tov de Nederlandse media. Bovenal, prachtige herinneringen aan Colombia. Een land om zeker nog eens terug te keren. Een land dat veel toekomst heeft.
